Leg je inbreng in een gezamenlijke woning vast bij de notaris!

Om tegenwoordig een huis te kunnen kopen is het vaak nodig om hier – naast een lening bij een bank – ook eigen geld voor te gebruiken. Bijvoorbeeld spaargeld. Het komt regelmatig voor dat één van twee partners meer eigen geld inlegt dan de andere partner. En dat wordt lang niet altijd vastgelegd in een samenlevingscontract.

De Rechtbank Rotterdam heeft op 6 maart 2024 (nr. C/10/651654 / HA ZA 23-93, ECLI:NL:RBROT:2024:1852) weer eens bevestigd dat het toch écht nodig is om een verschil van inbreng in eigen geld bij aankoop van een gezamenlijke woning door samenwoners, vast te leggen in een samenlevingscontract.

Hoe was de situatie in deze zaak?

Een stel had ongehuwd samengewoond. Bij de aankoop van hun gezamenlijke woning, had één van hen bijna 150.000 euro uit eigen middelen betaald. De relatie liep later helaas ten einde.

De vermogende partner stelt zich bij de Rechtbank op het standpunt dat hij een zogenaamd vergoedingsrecht ten aanzien van de andere partner heeft. Met andere woorden: dat deze diens inbreng weer terug dient te krijgen.

De Rechtbank denkt daar anders over. Op grond van de wet geldt voor ongehuwd samenwonenden geen specifieke regeling over vergoedingsrechten. Wel voor gehuwden, maar in deze situatie was sprake van samenwoning.

Wel is van toepassing het algemeen vermogensrecht. Op grond daarvan had de vermogende partner  – die dus veel eigen middelen had geïnvesteerd – een zogenaamde ‘regresvordering’ op de andere partner. Maar: deze vorderingen verjaren na verloop van vijf jaar en deze periode was inmiddels verstreken. Heel vervelend voor de partner die zijn nek had uitgestoken door een behoorlijk bedrag aan eigen middelen in een gezamenlijke woning te investeren.